a4rce

Biorąc pod uwagę pogłębiający się twórczy impas i – nie bójmy się użyć tego słowa – demonstracyjne ignorowanie przez autorki tego bloga niektórych wymyślonych przez siebie postaci – takich jak np. niżej podpisany oświadczam, że postanowiłem wziąć swój los w swoje ręce! Nie zamierzam dłużej czekać, aż inkryminowane ręce (w liczbie 3, której to liczby nieparzystość dobitnie świadczy o ich nieprzydatności w dziele budowania lepszej przyszłości) zechcą napisać coś o moich obecnych poczynaniach ! Drogie Autorki ! Wasze lenistwo i indolencja skazały mnie na długie tygodnie bolesnego niebytu ! Podczas gdy wy zajmowałyście się błahymi sprawami Kota (który nota bene nie jest nawet człowiekiem!), roztrząsałyście jednostki chorobowe Kasi i sercowe perypetie o ileż mniej uzdolnionego Karola, ja tkwiłem zawieszony w przestrzeni Archiwum, do którego nie zaglądają nawet najwierniejsi wasi czytelnicy! Nie dane mi było rozwijać się intelektualnie, nie dałyście mi sposobności do rzeźbienia sylwetki i szlifowania bon mottów ! Próby reżyserowanej przeze mnie sztuki utknęły w martwym punkcie ! Cóż to za strata dla kultury narodowej !(Nie mówiąc już o tym, że wasze postępowanie uniemożliwiło mi udanie się do działu płac po honorarium!) Ale dość już tego! Nie chcecie o mnie pisać ? Jestem więc zmuszony zaprezentować się sam. Niniejszym informuje, że przed 3 dniami Wojewódzka Komisja Wyborcza w W. zarejestrowała moja kandydatutrę na wójta gminy Blogowice Górne ! Z dniem dzisiejszym wypowiadam stosunek pracy. Zaległe pobory proszę przesłać mi na znany Paniom adres. W najbliższym czasie zaznajomię społeczeństwo gminy z moją sylwetką i programem wyborczym ! Pozostaję z umiarkowanym szacunkiem.

Karol.... wiesz co? Postanowiłam, zostać pisarką. Czuję, że mam talent. Po prostu to czuję, o tutaj ... W płucach? Nie, w sercu, głuptasie. Takie rzeczy podpowiada ci serce. Aha Czuję, że muszę, po prostu muszę wyrazić kłębiące się we mnie uczucia. Czuję jak buzują one w moim wnętrzu, jak... Może to tylko zaburzenia perystaltyki jelit? Nie , no co ty. Jelita są tutaj, a mi się kłębi o tutaj, a właściwie to w całym ciele a najbardziej w głowie... To akurat zrozumiałe.... Wiem, że muszę dać temu upust Kasiu są łatwiejsze i nie ukrywajmy – również przyjemniejsze, sposoby dawania upustu niż czernienie kartki papieru Karol , ty nic nie rozumiesz. Ja MUSZĘ pisać !! To jest silniejsze ode mnie. Ja... Już dobrze kochanie, skoro musisz Ja już nawet cos napisałam. Chcesz posłuchać? Przypadkiem wzięłam to ze sobą...zaraz... o jest.... troszkę się wygniotło... zaraz.... posłuchaj “Wioletta stała wpatrzona w okno. Szyby płakały deszczem. “Ach gdyby on mógł być tu teraz ze mną”, pomyślała i nagle cień oddech musnąl jej nagi kark i dotyk spoczął na jej ramionach....Mial ręce zimne niczym wąż......” Wąż nie ma rąk Karol ale ty się czepiasz, wiesz? To tylko takie porównanie, że zimne jak wąż, a nie ręce jak wąż. Wszyscy piszą “jak lód” a ja nie, ja mam swój styl, to znaczy będę go miała, bo to dopiero początek. Zarys. Szkic. Zamierzam to rozwinąć. No tak, rzeczywiście. Taki punkt wyjścia dla akcji stwarza mnóstwo, właściwie nieograniczoną ilość, możliwości jej kontynuacji... To znaczy, że ci się podobało? A to wszystko co napisałaś, czy jest coś jeszcze? Póki co wszystko. Dopiero zaczynam... No to podobało. W twoim wydaniu zdecydowanie wolę krótkie formy.

3. Nie oglądać “Baru” częściej niż 6 razy w tygodniu.

7. Nie robić Karolowi awantur o blond włos na swetrze, jeżeli jestem pewna, że to włos jego mamy.

Kot porzucił ogryzanie zimnego jak ryba                                      gdzie leżalo jego miniaturowe śniadanie

wieloryba                         

W rzeczy samej, wiele zależy od miejsca z jakiego się patrzy, pomyślał kot... i z

Podziękowania: Chcielibyśmy złożyć serdeczne podziękowania:

                                                                                       Nieporęczne Ręce

Rozumiem Was. Ja wiem....  Nie możecie uwolnić się od myśli, że wszystko już było. Buntujecie się przeciwko roli odtwórców. Chcecie być inne od innych, niepomne tego, że absolutna inność jest nieosiągalna. Mierzi was fakt, że nieświadome naśladownictwo jest tak powszechne a świadome przyznawanie się do jego uprawiania jakby mniej, zniechęca niewyrażalność tego co najistotniejsze. Brak wam sił na podejmowanie kolejnych prób przekazania tego, co czujecie, że jest, ale czego nie sposób zamknąć w słowach, prób, których rezultat nigdy nie zadowala. Już wiecie, że to co wewnętrzne jest tajemnicą, z którą musicie zmagać się same.

                                                                                                                         Wasz Kot

Sms - 2leweręce do Prawej Ręki

Kot listy pisze. Dziwne jakieś. Przestaję rozumieć o co mu chodzi. Nie przypominam sobie, żebym stwarzała go filozofem. Może się zmutował ?

Sms - Prawa a do 2lewych

Raczej zaszkodziło mu żarcie. Moja Kotka* powiedziała, że na jego miejscu nie kupowałaby Whiskasa. Wracam pt.

*Kotka Prawej (Zwana w skrócie Kotką P) będzie miała małe (o takie, mniej więcej - małe). Milczeniem pomińmy fakt, że to już drugi raz w tym roku. Prawa spóźniła się z zastosowaniem właściwych środków (a może liczy na odznakę Zasłużony dla Przyrostu Naturalnego ?). Od kilku dni Prawa Ręka rwie sobie włosy z głowy, toczy wokół błędnym wzrokiem i gotuje się do stawienia czoła problemowi “co zrobić z potomstwem”? Rynek znajomych jest już nasycony. Pomóżmy Prawej zdobyć nowe rynki! Może ktoś chciałby miłego kotka z dobrej rodziny i z kindersztubą wyssaną z mlekiem kotki? Promocja tylko do wyczerpania zapasów.