A ja na to nic, póki co.
Poczekam na efekty operacji.
Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że jej sukces może oznaczać, że z dnia na dzień zmienisz się w sympatyczną i zrównoważoną osobę? Nie będziesz już słyszała Głosów, dostaniesz alergii na sierść, nigdy więcej nie odwiedzi cię żaden Przyjaciel ze Stumilowego Lasu. Przestaniesz być sobą. To straszne.
No i co teraz powiesz ?! Nabijałaś się ze mnie, dogryzałaś mi, chichotałaś porozumiewawczo za moimi plecami a tu proszę: taka niespodzianka!* Udało mi się zdobyć dowody, że mam pełne, niezbywalne prawo zakochiwać się w wilkołakach, utrzymywać zawodowe kontakty z kosmitami i spotykać w toalecie pluszaki o ponadprzeciętnym wzroście. Dowody są do wglądu, na piśmie a nawet w wersji cyfrowej, na płycie. Zapraszam!
prawa
Ps. Oczywiście nic mi nie będzie, skończy się na strachu, ale wpadłam przez tą całą idiotyczną historię w metafizyczny nastrój, czemu dałam mimowolnie wyraz w środku komunikacji zbiorowej, na pytanie "Przepraszam, dokąd ten autobus jedzie?"odpowiadając odruchowo "A w jakim sensie?"
pozdrawiam
p.r.
*Nawet pani doktor była zdziwiona ("A wie pani, że się naprawdę nie spodziewałam?!" )
Droga P.
Podziwiam biegłą znajomość nomenklatury właściwej Obecnie Nam Panującym - od razu widać, że masz telewizor i nie wahasz się go używać.
Bez obaw - tym razem powstrzymam się od epatowania brakiem odbiornika, lekarz mi zabronił. Zalecił za to, a nawet wręcz nakazał, skupienie się na pozytywnych aspektach życia, a w przypadku ich niedostatku - na przekształcaniu aspektów pozornie negatywnych na jednoznacznie pozytywne.
Nazywa się to sposobem „na Pollyannę” i polega na odnajdywaniu dobrych stron we wszystkim, co cię spotyka.
Przykład pierwszy lepszy, z życia wzięty: Mąż od 2 miesięcy nie kwapi się z zamontowaniem zdemontowanej osłony na wannę – masz do wyboru, albo sfotografować wannę i posłużyć się zdjęciem na rozprawie rozwodowej, albo polubić ten stan rzeczy i odkryć przydatność (a nawet niezbędność) skrytki powstającej po odchyleniu przystawionej do wanny obudowy (ja trzymam tam proszek, szmaty do podłogi i inne praktyczne drobiazgi).
Przykład drugi (z brzegu i z życia) – po kilku nieudanych próbach upchnięcia gdzieś świeżo upranych ręczników stwierdzasz, że nigdzie nie masz już wolnego miejsca (nigdzie, nawet pod wanną) i w końcu musisz je umieścić w pudle po bananach ustawionym w przedpokoju – owszem, możesz utyskiwać, że nie da się normalnie żyć w mieszkaniu wielkości szafy wnękowej, ale możesz też (i tak będzie lepiej dla twojej wątroby) docenić fakt posiadania skrzynki po bananach oraz przedpokoju (która to nazwa niejednoznacznie sugeruje, że gdzieś tam jest również pokój, który, być może, również należy do ciebie).
Powyższą technikę stosuję od jakiegoś czasu i muszę Ci się pochwalić, że doszłam już do niezłej wprawy. Co prawda nadal nie udało mi się odkryć korzyści płynących z faktu posiadania Męża, który przed powieszeniem półki otwiera książkę celem zapoznania się z instrukcją obsługi gwoździ i młotka, wiem już za to dokładnie, dlaczego dobre i cenne jest to, że:
a/ nie mamy samochodu
b/ pochodzę ze wsi
c/ po zdjęciu soczewek jestem praktycznie ślepa i zdarza mi się pomylić Męża z dziadkiem Jackiem
Jeśli jesteś zainteresowana – chętnie udostępnię Ci know-how
Czy na koniec notki musi być efektowna pointa?
Bo ja żadnej nie mam
pozdrawiam
2lewe
Szanowny Panie Mieczysławie!
W imieniu swoim i sąsiadów zwracam się do Pana z gorącą prośbą o interwencję! Od kilku miesięcy śledzę Pana poczynania, zmierzające do uzdrowienia sytuacji w naszym kraju i kibicuję Panu i Bratu Pana w zbożnym dziele Naprawy. Podziwiam Pana wysiłki zmierzające do odkrycia i zniweczenia wszelkich knowań, za pomocą jakich Wie -Pan- Którzy próbują podkopać Pana i Brata Pana autorytet.
Ze zdumieniem i żalem muszę jednak stwierdzić, że intensyfikując ostatnio swoje działania, mające na celu wyplenienie chwastów poprzedniego systemu, pomijacie Panowie całkowiecie najboleśniejszą dla mnie i sąsiadów sprawę, stanowiącą koronny dowód na to, iż zakamuflowani zwolennicy - nie bójmy się ich nazwać agentami - korupcyjnego układu, nadal kontynuują swoją krecią robotę. W aferę tę zaangażowani są również najwyraźniej funkcjonariusze skompromitowanych służb specjalnych oraz niepraktykujący pseudointeligenci. Ich niecne matactwa wspierane są też najprawdopodobniej przez uzależnionych od używek przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości oraz uwikłanych w mafijne powiązania dziennikarzy! To prawdopodobnie największy spisek w dziejach naszego kraju! Dlatego w imieniu swoim i sąsiadów apeluję, aby Pan i Brat przeszli od słów - do czynów! Trzeba wreszcie odnaleźć i ukarać TYCH-KTÓRZY-ODPOWIADAJĄ-ZA-TEGOROCZNĄ-ZIMĘ !
z poważaniem
p.r.
Ps. Wiem, wiem - obiecałam, że tym razem napiszę coś z sensem, głębokiego i błyskotliwego zarazem, żebyś już więcej nie musiała się wstydzić przed znajomymi, że dzielisz bloga z kimś takim, jak ja. No cóż, nie zawsze może być kawior...
Podejrzany Rosjanin, jak go nazywasz, pojął za żonę niejaką Lizetkę. Po tym niechlubnym incydencie, nasz potencjalny związek stanął pod ogromnym znakiem zapytania i stałby tam do dziś, gdyby autor w przebłysku geniuszu (i instynktu samozachowawczego) nie uśmiercił Lizetki na ostatniej stronie powieści.
Oznacza to, że być może, jeszcze się z Erastem spotkamy.
A wracając do mojego realnego Partnera, który swego czasu w przebłysku geniuszu (i instynku samozachowawczego) pojął za żonę mnie, otóż ten Partner ma się dobrze. Dźwigany przez Niego plecak, niesłusznie kojarzony z garbem, ma mu nieustannie przypominać o Najsłodszym Ciężarze, jaki przychodzi mu nosić; póki co na trasie „pokój – łazienka”, ale w przyszłości, kto wie... może nawet uda mu się zrobić zimowe podejście północną granią Śnieżki, ze mną na grzbiecie.
To by było na tyle.
Do zobaczenia w umówionym miejscu, o umówionym czasie.
Hasło: Żyrafy wchodzą do szafy
Odzew: Najwyższa pora na szafy „Komandora”.
Pamiętaj, że zgoliłam brodę i jestem trochę do siebie niepodobna.
W razie jakichkolwiek wątpliwości – strzelaj.
lewe